یک پارچه نمیدانم چه...
مسخره به نظر میاد...
نمیتونم بگم دقیقا چیم...
مثلا نمیتونم بگم امروز یه دنیا ذوقم یا یه بغل نگرانی...
اما هرچی هست میتونم بگم که خوبم...مثل همه روزای دیگه...و هیچ غمی نتونسته منو از شادی و خیالبافی بندازه...
من هنوزم همون صورتی خوشحال و شادم که تلاش میکنه دنیای دور و برش رنگین کمونی باشه ...
آآه
امشب ابرهای طلایی رویاهام میخوان منو به سفر ببرن...
خیلی مزه میده که میتونم هربار جاهای جدیدی رو کشف کنم و حسابی خود خودم باشم
راستش توی این دنیای حقیقی آدم نمیتونه همیشه خودش باشه.باید سرپوش بذاری رو خیلی از احساساتت و حرفا و کارات...
پ.ن:راستش خوشحالم که از هشت سال دفاع مقدس خبری نبود...
پ.ن 2: خدایا تو همیشه حواست به همه هست...مرسی از اینکه پشت ما رو گرم نگه میداری
صورتی شکرگزار