کوچولوئانه‏های ماااا...

                                        

بذار اول اول از یکشنبه بگم...همون فردای شنبه:)) همون فردای خوشمزه...که خوشمزه‏تر از اونی شد که فکرشو میکردم:)کلی هم خوش شانسی داشتیم:))اینکه گشت 4 بار مارو دید و برامون آژیر زد ولی تنبل تر از اونی بود که بیاد بگیرتمون:))

اینکه بستنی خوردیم و روزمون پر از مزۀ بستنی بود...اینکه راهمون به یه پیتزایی خورد که توش گیر نمیدادن به امثال ماها:))اصلا مکانی بود برا خودش:))

و اینکه پارک دانشگاه  سبزتر از همیشه به نظرم میومد :دی  3>

یه بدی داشت:( اینکه اون روز تموم شد...زودتر از روزهای عادی...و من مثل همۀ روزها وقت خداحافظی گریه‏م گرفت و وقتی رفت اشکم ریخت:(

حالا نوبت میرسه به چهارشنبه...چهارشنبه ای که پر از خنده بود و بچه بازی:))چهارشنبه‏ای که اگه من و صنم و شرمین نبودیم هرگزززززز به فکر هیشکی نمیرسید:))میرسید آیا؟؟؟

خب...رفتیم پارک..چی بگم والا...7 نفر بودیم...خب جامعه از 7 تا دانشجوی کارشناسی میکروبیولوژی انتظار داره که وقتی با این قد و قواره شون و خلاف عرف جامعه میرن بیرون دست کم مثل بزرگا رفتار کنن:))میگم خلاف عرف چونکه 4 تا پسر و 3 تا دُخی بودیم:))

و ما همۀ انتظارات جامعه رو زیر پا گذاشتیم...فک کن....7 تا آدم گنده با یه توپ پلاستیکی قرضی:)) برن وسط پارک استُپ هوایی بازی کنن!!!!!شدیم سوژۀ ملت:)) با کلی داد بیداد و جیغ جیغ:)))حالا حکم هاشون بماند:)))مث اینکه مامان فربد به گاو علاقه داره:))) هرکی میباخت باید میشد گاو فربد!!!:)))))))))تازه منم باختم:( ولی من حاضر بودم گاو بشم (البته نه گاو فربد:)) ) ولی به اون سؤال جواب ندم:)))))))))

خلاصه کلی خوش گذشت:))

وقتی یاد حکم خواهر احسان میفتم هم دلم میسوزه هم کلی میخندم:))))))))

حکم احمد که بماند:)))البته حکمی که اجرا نشد...:)))

چه پست طولانی‏ای...

:دی برم بخوابم دیگه...

به امید اینکه بازم فردا ها و 4شنبه های بیشتری وجود داشته باشه:) :ایکس

فــــــــــردا...

                                       

فردا...برای من مث امروز نیست...مث 2 آذر میمونه...مث 20 اردیبهشت...مث همۀ تاریخای خاطره انگیز...با او:)

اگه فردا طعم داشت...مطمئنم هم مزۀ شکلات میداد...هم توت فرنگی...دو تا چیز که عاشقشونم..

و بالاخره این هفته...قطعا بهترین هفتۀ عمرم خواهد بود:)

دوشنبه جلسه خواهیم داشت:دی چهارشنبه هم با بچه ها میریم جلسۀ محیط زیست..

و بالاخره....جمعه میاد :ایکس

جمعه ای که میریم کوووووه!هنوز باورم نمیشه که اجازه‏شو گرفتم....همین جا اعلام میکنم که جذام هم درمان داره:))

عاشق فردام...عاشق همۀ فرداها...

فرداتون مبارک بچه هاااااا  (لاووو)

نفس تنگ و سینۀ درد...

                                              

یادته یه روز بهم گفتی که سعی کن همیشه سرخوش باشی..حتی اگه شده الکی...گفتی نذار غم بیاد به دلت که دنیا دو روزه:( منم اون روز حرفتو قبول کردم...ولی گلی نمیشه قبول کرد...اشتباه کردم:(

من نمیتونم از زندانی بودم خوشحال باشم...تو گفتی از جبر زمان هم میشه خوشحال بود...باهات موافقم ولی میشه به نظرت از جبر پدر مادر هم خوشحال بود وقتی هیچی برات نخواستن؟؟؟وقتی هرچی داری الان به زور خودت به دست آوردی:((

اونا با من مث یه آدم 40 ساله رفتار میکنن:(من 19 سالمه...دنیا جلومه ولی احساس میکنم که پیر شدم...حق خوشحالی و ندارم...حق بیرون رفتن با دوستام و وقت گذرونی ندارم...حق حرف ندارم...حق فکر ندارم...حق هیچی ندارم...حس میکنم کنار گذاشته شدم دیگه توسط دوستام...

کی دلش میخواد با یکی دوست باشه که هر دفه میگن کوه...بگه وای نمیذارن...هر دفه میگن خرید بگه نمیتونم:((

آره من شدم یه جذامی...:((یه جذامی که سعی داره زندگیشو بسازه...اونم به تنهایی با یه دلی که خودشو زده به خوشی :((

بگو...بازم میشه خوشحال باشم؟:(( اگه توام جای من بودی میتونستی خوشحال باشی؟:(

نمیدونم...

                                             

دقیقـــــا یه وقتایی یه چیزایی پیش میاد که انتظارشو نداری:(بهت شوک وارد میکنه...:(ســـــرطان:(

چطور میشه آخرش؟؟؟یعنی کی میبره؟:(( امیدوارم سرطان ببازه...چه بازی مضحکی روزگار داره سرم درمیاره:( 

این روزا بازم حس عجیبی دارم...نمیدونم چیه...:( گاهی حس میکنم دارم اشتباه میکنم که باهاش حتی حرف میزنم...گاهیم حس میکنم که اون آدم بدی که نیست!نمیدونم اشتباهه یا نه...

امروز جلسه بود و نه احسان بود و نه صنم...:(منم حال نکردم برم...واسه همینم با خیال راحت یه عالمه سیر خوردم:)) حالا فک کن نظرم ساعت 5 عوض شه:))بیا و درستش کن:))

پیچیدگی من...

                                               

چرا همیشه وقتی تازه حس های قشنگ دارن میان سراغت یه اتفاقی می‏افته که از دماعت درمیاره؟؟

روزی از روزها روز به من گفت که حدود یه ساله که داره به من فکر میکنه...خــب!انتظار داری من چی بگم؟؟؟خب نمیتونم و دلش شکست:( ولی خب دلیل دارم!!!! همۀ خوشی‏هام زایل شد و طول میکشه تا از ذهنم بره بیرون...

من واقعا متاسفم...:(

امـــــروز ولی همش خبری از حس های بد اونجـــــوری نبود:دی

امروز جلسۀ انجمن ما تشکیل شد...انجمن حمایت از کودکان کار...که ایده‏ش از من بود:دی

امروز دومین جلسه ش بود که فوق العاده عالی بود:دی

متوجه شدم به نسبت اینکه جلسۀ دومه از جلسۀ اول کلی بهتر شدیم...پی بعد ها هم میتونیم بهتر از اینا بشیم:) درواقع انقدر پیشرفتمون زیاد بود که با خودم فکر کردم وقتی تلاشامون بیشتر بشه فوق العاده میشیم:))

کمیته تشکیل دادیم و من رییس یکی از کمیته ها شدم:) مسؤلیت سنگینه ولی از پسش برمیام:)

دیگه چیزی نیست:دی